ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

 Ο Μπίνγκος, όταν έμαθε ότι η δυνατότητα ταξιδιού στο χρόνο ήταν πλέον εφικτή, κόντεψε να σκάσει από  τη χαρά του. Βρίσκονταν ήδη στο σωτήριο έτος 2041 και η παγκοσμίως πολυπόθητη αυτή εφεύρεση, ήταν πλέον γεγονός. Το περίμενε πως και πως, αφού από τις αρχές του 21^ου αιώνα οι επιστήμονες που ασχολούνταν με αυτό το θέμα, είχαν διαβεβαιώσει τους ενδιαφερόμενους ότι πλησίαζαν στην ολοκλήρωση της κατασκευής της χρονομηχανής! Εκείνος μάλιστα, ήταν ένας από τους πρώτους που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής σε κάποιο ταξίδι στο χρόνο όταν, σε κάποιο τυχερό παιχνίδι ενός οργανισμού, είχε κερδίσει εισιτήριο για το πρώτο χρονοταξίδι, με  προσωπική επιλογή του χρόνου, αρκεί βέβαια  αυτό να ήταν στο μέλλον. Και να που τώρα η αναμονή, για την απόλαυση αυτού του καταπληκτικού ταξιδιού, αυτής της συγκλονιστικής εμπειρίας, είχε φτάσει στο τέλος της.

    Δεν είχε σκεφτεί σε ποια χρονολογία θα ήθελε να πάει. Τζογαδόρος από κούνια, το μόνο που θα ήθελε να μάθει ήταν η εξέλιξη των καζίνων στο μέλλον. Έτσι, όταν έφτασε η πολυπόθητη ημέρα αναχώρησης, αποφάσισε να πάει εκατό χρόνια μπροστά! Πήγε στο χώρο που βρισκόταν η μηχανή και οι ειδικοί επιστήμονες και στάθηκε λίγο μπροστά της, για να τη θαυμάσει.

    «Τι υπέροχο κατασκεύασμα είναι αυτό», αναφώνησε μόλις την αντίκρισε. «Συγχαρητήρια στους υπέροχους ανθρώπους που την δημιούργησαν».

    Τους χαιρέτησε δια χειραψίας κι εκείνοι τον έβαλαν μέσα στο σκάφος. Του έδειξαν πως λειτουργεί και δεν δυσκολεύτηκε να το μάθει, καθώς ο χειρισμός του ήταν πολύ απλός και εύκολος.

    «Εκεί που θα πας, μπορείς να καθήσεις όση ώρα θέλεις», του είπε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας. «Όταν επιστρέψεις εδώ, ρυθμίζοντας ώρα και ημέρα την τωρινή, για εμάς δεν θα έχει περάσει ούτε ένα λεπτό. Τράβηξε μερικά βίντεο με το κινητό σου, για να πληροφορηθούμε πως θα έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, πως θα είναι η ζωή στο μέλλον».

    Λίγη μόλις ώρα αργότερα, βρέθηκε προσγειωμένος μέσα σε ένα μεγάλο πάρκο, στο πλάι ενός μεγάλου πλακόστρωτου. Σε μικρή απόσταση από εκεί, αντίκρυσε τον οικισμό στον οποίον βρέθηκε, και έμεινε έκπληκτος. Τα κτίρια ήταν όλα χαμηλά και καλαίσθητα, και  στους δρόμους δεν κυκλοφορούσε ούτε ένα αυτοκίνητο, αλλά ούτε και σταθμευμένα είδε κάπου. Προφανώς, τα αυτοκίνητα στο μέλλον είχαν καταργηθεί. Αναρωτήθηκε πώς γίνονταν οι μετακινήσεις των πολιτών, αλλά όταν είδε κάποια ιπτάμενα σκάφη να πετούν χαμηλά, κατάλαβε με ποιον τρόπο αυτό γινόταν. Όταν μάλιστα βγήκε και στο δρόμο και διαπίστωσε ότι εκεί ο διάδρομος ήταν κυλιόμενος, θαύμασε τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, για την έξυπνη και οικολογική μέθοδο των μετακινήσεων και των μεταφορών που είχαν υιοθετήσει.

    Ανέβηκε με προσοχή στον πρώτο κυλιόμενο πεζοδιάδρομο που κατευθυνόταν προς το εσωτερικό της πόλης και δεν άργησε να συναντήσει και ανθρώπους της εποχής. Λίγο πιο κάτω, κατέβηκε από τον διάδρομο και άρχισε να περπατάει στο φαρδύ και κατάφυτο με δέντρα πεζοδρόμιο. Οι διαβάτες που συναντούσε ήταν όλοι καλοντυμένοι και δεν διέφεραν αισθητικά από εκείνον. Όταν λίγο πιο κάτω συναντήθηκε με έναν ηλικιωμένο κύριο, σταμάτησε μπροστά του και τόλμησε να τον ρωτήσει:

    «Μήπως γνωρίζετε που βρίσκεται το καζίνο;»

    Εκείνος τον κοίταξε με περιέργεια και του είπε: «Προφανώς δεν είσαι από εδώ, γιατί δεν σε έχω ξαναδεί, έτσι δεν είναι;»

    «Ναι, πρώτη φορά έρχομαι στην πόλη σας», του απάντησε ο Μπίνγκος, «γι’ αυτό και δεν γνωρίζω τα κατατόπια».

    «Α, μάλιστα», έκανε ο συνομιλητής του. «Λοιπόν, το καζίνο που σε ενδιαφέρει, βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης. Για να πας εκεί και για να μην το ψάχνεις, ανέβα στον δεξιό πεζοδιάδρομο του διπλανού δρόμου, κι αυτός θα σε βγάλει ακριβώς μπροστά στο καζίνο».

    Ο Μπίνγκος ευχαρίστησε τον ηλικιωμένο και έκανε όπως ακριβώς τον συμβούλευσε εκείνος. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής τραβούσε και βίντεο, για να δείξει στους ανθρώπους της εποχής του τις ομορφιές εκείνης της υπέροχης πόλης, καθώς και την εξέλιξη της τεχνολογίας και της οικολογικής ανάπτυξης στο μακρινό μέλλον. Ένα τέταρτο αργότερα βρισκόταν μπροστά στην είσοδο του καζίνου, ενός μεγάλου πολύχρωμου κτηρίου με σύγχρονη αρχιτεκτονική.

    Μπήκε μέσα, διέσχισε έναν μικρό διάδρομο, και βρέθηκε σε μια τεράστια κυκλική αίθουσα, που ήταν γεμάτη κόσμο. Έτριψε τα χέρια του με ικανοποίηση και δεν χρονοτρίβησε καθόλου. Είχε αρκετά χρήματα μαζί του και διακατεχόταν από μια προαίσθηση, που του έλεγε ότι θα έφευγε πλούσιος από εκεί πέρα.

    Έμεινε εκεί μέχρι  αργά το απόγευμα. Ξέχασε ακόμα και να βάλει κάτι στο στόμα του. Δεν υπήρχε λόγος να βιαστεί, όπως τον είχε καθησυχάσει ο επικεφαλής της οργανωτικής ομάδας. Δοκίμασε την τύχη του σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια και τα τραπέζια και γέμισε τις τσέπες του με μάρκες, δηλαδή με λεφτά. Τέτοια ρέντα δεν την περίμενε. Εξαργύρωσε τις μάρκες και το ποσόν που αποκόμισε άγγιζε τις 600.000 ευρώ. Δεν χρειαζόταν περισσότερα. Θα επέστρεφε στην εποχή του, θα αγόραζε το διαμέρισμα που ήθελε και ένα μικρό αυτοκίνητο, και όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Τέτοια ρέντα δεν την περίμενε. Όχι μόνον ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε κάνει ένα απίστευτο, ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο, αλλά είχε γίνει και πλούσιος!

    Έβαλε τα χρήματα σε μια σακούλα που του έδωσε η υπάλληλος του ταμείου, της άφησε ένα χαρτονόμισμα για φιλοδώρημα, και αναχώρησε για να βρει τη χρονομηχανή του, που θα τον γύριζε πίσω στην εποχή του! Ανέβηκε ξανά στον κυλιόμενο πεζοδιάδρομο και λίγο αργότερα έφτασε εκεί που την είχε αφήσει. Μπήκε μέσα και, ανυπομονώντας να επιστρέψει, την έβαλε σε λειτουργία, ρύθμισε τον χρόνο, στον οποίον ήθελε να βρεθεί και πίεσε το πλήκτρο της ενεργοποίησης. Τη στιγμή που το σκάφος ξεκινούσε, ο Μπίνγκο συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει λάθος στη χρονολογία και, αντί για 2041, είχε πατήσει 1941, την εποχή δηλαδή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά ήταν πλέον αργά για να το διορθώσει. Δευτερόλεπτα μετά, τη στιγμή που προσγειωνόταν στη λανθασμένη εποχή, μια βόμβα έσκασε ακριβώς δίπλα στο σκάφος που είχε νικήσει το χρόνο, και το διέλυσε σε χίλια κομμάτια, σκοτώνοντας και τον άτυχο επιβάτη του.