Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε τριγύρω. Αρχικά δεν μπόρεσε να συνειδητοποιήσει που βρισκόταν ή τι ακριβώς του συνέβαινε. Κατάλαβε ότι ήταν ξαπλωμένος, αλλά δεν γνώριζε το λόγο. Ανασήκωσε λίγο το κεφάλι του και περιεργάστηκε το χώρο. Είδε ότι βρισκόταν μέσα σε ένα δωμάτιο, προφανώς νοσοκομείου, και ότι ακριβώς στον απέναντι τοίχο βρισκόταν κρεμασμένο ένα μεγάλο ημερολόγιο. Προσπάθησε να διαβάσει την χρονολογία που αναγραφόταν επάνω-επάνω με μεγάλα γράμματα και, όταν το κατάφερε, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. 2090 έγραφε το ημερολόγιο και δεν αργησε να τα καταλάβει όλα. Θυμήθηκε τότε, ακριβώς εξήντα ολόκληρα χρόνια πριν, λίγο πριν πεθάνει, που είχε εκφράσει την επιθυμία να τον καταψύξουν όταν άφηνε την τελευταία του πνοή, ώστε να μπορέσει να επανέλθει κάποια στιγμή στη ζωή.
Και να που τώρα, αυτή η τόσο σημαντική στιγμή, για τον ίδιο, αλλά και για το ανθρώπινο είδος, είχε επιτέλους φτάσει! Η επιστήμη είχε κάνει το θαύμα της και τον είχε επαναφέρει στη ζωή. Ο Φλούρολ ήταν ο πρώτος άνθρωπος του πλανήτη Γη, που είχε νικήσει τον θάνατο! Ένιωσε το υγιές πλέον στήθος του να φουσκώνει από υπερηφάνεια! Θα ξαναζούσε για πολλά ακόμη χρόνια, ίσως και για πάντα!
Κι ενώ τα σκεφτόταν όλα αυτά, αντιλήφθηκε έναν γιατρό να μπαίνει μέσα στο δωνάτιο. ''Α, συνήλθατε'', του είπε καμαρώνοντας ο δόκτορ. ''Τελικά, τα καταφέραμε να σας επαναφέρουμε στη ζωή. Με μερικές διορθώσεις στον οργανισμό σας και με τις αναγκαίες αντικαταστάσεις κάποιων ζωτικών σας οργάνων, σας δώσαμε πάλι αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσατε''.
''Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ'', του είπε ο Φλούρολ. ''Επιτέλους θα καταφέρω να ξαναδώ τους δικούς μου''.
Στο σημείο αυτό, ο γιατρός ξύνισε λίγο τα μούτρα του. "Λυπάμαι πολύ που θα σας το πω, αλλά δεν υπάρχει κάποιος δικός σας που θα μπορέσετε να δείτε. Έχουν πεθάνει όλοι''.
Ο Φλούρολ, μόλις το άκουσε, ένιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος, Ώστε θα ξαναζούσε χωρίς τη συντροφιά των αγαπημένων του εγγονών, ή έστω κάποιων απογόνων τους; Στενοχωρήθηκε λίγο, αλλά το ξεπέρασε σχετικά γρήγορα. Θα έκανε νέους φίλους, θα δημιουργούσε έναν καινούριο κύκλο, και θα ξαναζούσε τη ζωή που του είχε χαρίσει η επιστήμη!
''Πότε θα βγω από εδώ;'' ρώτησε τον γιατρό/
''Αύριο το πρωί, με το καλό, θα πάρετε εξιτήριο'', του είπε εκείνος. ''Θα σας εξετάσουμε για τελευταία φορά και, εφόσον διαπιστώσουμε ότι δεν έχετε κάποιο πρόβλημα, θα φύγετε''.
Την άλλη μέρα το πρωί τον ξύπνησε μια νοσοκόμα. ''Σας έφερα καινούρια ρούχα να φορέσετε'', του είπε, όταν εκείνος άνοιξε τα μάτια του. ''Ντυθείτε με την ησυχία σας, μπείτε στον ανελκυστήρα, γιατί βρισκόμαστε στον έκτο όροφο, και κατεβείτε στο ισόγειο, όπου σας περιμένει ένα αυτοκίνητο, για να σας μεταφέρει στον προορισμό σας''.
''Α, ωραία'', έτριψε τα χέρια του ο Φλούρολ. Επιτέλους θα ξαναδώ την έπαυλή μου στο κοσμοπολίτικο θέρετρο της πρωτεύουσας''.
''Για ποια έπαυλη, μιλάτε;'' Τον προσγείωσε η νοσοκόμα. ''Στο άσυλο των απόρων θα μεταβείτε''.
Ο Φλούρολ γούρλωσε τα μάτια του και ρώτησε με σβησμένη φωνή. ''Γιατί δεν με πηγαίνετε στο σπίτι μου, αλλά με πάτε σε άσυλο;''
''Γιατί δεν έχετε σπίτι'', του απάντησε η νοσοκόμα, αφήνοντάς τον άναυδο. ''Όλη σας η περιουσία έχει κατασχεθεί από τις τράπεζες. Βλέπετε οι απόγονοί σας ήταν τζογαδόροι και τα είχαν φάει όλα στο καζίνο και τα χαρτιά''.
Ο Φλούρολ, μην τολμώντας να πιστέψει όλα αυτά που είχε ακούσει, κοίταξε έξω από το παράθυρο και σκέφτηκε ότι ο έκτος όροφος ήταν αρκετά ψηλά!
