ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Οι προφητείες αποτελούν μιαν εντέχνως ενορχηστρωμένη προσπάθεια διασποράς ψευδών ειδήσεων και προβλέψεων περί καταστροφών και άλλων δεινών που απειλούν τον άνθρωπο, με μοναδικό σκοπό την άγραν πελατών. Το πόσο αστήρικτες, ψευδείς και αφελείς είναι, το έχει αποδείξει επανειλλημένα η ιστορία, οι εκπρόσωποι όμως των θρησκειών εξακολουθούν να τις διαδίδουν, ελπίζοντας στην προσέλκυση περισσότερων πιστών. Η παταγώδης διάψευσή τους, ουδόλως έχει αποθαρρύνει τους ''θεόπνευστους'', ρασοφόρους, οι οποίοι συνεχίζουν να προφητεύουν τα μελλούμενα, βασιζόμενοι δήθεν στις αρχαίες γραφές. Οι σύγχρονοι ''άγιοι'', πιστοί στο πνεύμα των προγόνων τους περί προσηλυτισμού πιστών με κάθε τρόπο και μέσον, ενσπείρουν τον φόβο και τον τρόμο στο ποίμνιο, υποσχόμενοι παράλληλα την ουράνια σωτηρία, ευελπιστώντας στην αύξηση των εσόδων τους. Προφητεύουν την συντέλεια και την καταστροφή του κόσμου, ουδέποτε όμως προφήτευσαν τα θαυμαστά επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας και οι λόγοι ειναι προφανείς. Πρώτον, έπειδή δεν έχουν αποδεδειγμένα την ικανότητα της μαντείας και, δεύτερον, επειδή η κινδυνολογία πουλάει. Αφού λοιπόν τσαρλατάνοι υπάρχουν σε όλους τους χώρους, γιατί να μην υπάρχουν και στον χώρο της εκκλησίας; Η κοινωνία είναι γεμάτη κομπογιαννίτες, αστρολόγους, μάντεις, καφετζούδες και, οι επιχειρήσεις όλων αυτών των εμπόρων της ελπίδας, κάνουν χρυσές δουλειές. Είναι, βλέπετε, πολλοί οι συνάνθρωποί μας που αρέσκονται να ζουν με φαντασιώσεις, ψευδαισθήσεις,  χίμαιρες και φρούδες ελπίδες, κι αυτήν τους την επιθυμία την εκμεταλλεύνται διάφοροι επιτήδειοι και, φυσικά,  πάντοτε με το αζημίωτο. Επομένως το πρόβλημα δεν είναι οι ''έμποροι'', αλλά οι πελάτες. Αν δεν υπήρχαν οι δεύτεροι, δεν θα υπήρχαν και οι πρώτοι.     

moa bones

Moa bones are the projekt of Dimitris Aronis and Eyaggelia Xinopoulou. An exellent music dueto! Listen their debouto alboum ''Aguarelles''.




 

ΠΕΡΙ ΑΠΟΨΗΣ

    Δεν είναι κακό να έχουμε άποψη και να την εκφράζουμε ελεύθερα. Όλοι οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, έστω και με ιδιαίτερο ή προσωπικό τρόπο ο καθένας, όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας, οι περισσότεροι όμως τα επεξεργάζονται, τα αναλύουν και τα καταλαβαίνουν διαφορετικά. Βασικές αιτίες αυτής της διαφορετικής προσέγγισης των γεγονότων και της σύλληψης των εννοιών, είναι η ελλειπής πληροφόρηση, η παραπληροφόρηση, η παιδεία, η μόρφωση, η ευφυία, το στενό περιβάλλον, ο χαρακτήρας, κ.λ.π., με αποτέλεσμα, για το ίδιο ζήτημα να εκφράζονται πλείστες απόψεις. Όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας, λέμε ότι αυτός μιλάει εντελώς υποκειμενικά. Το αντίθετο συμβαίνει όταν συμφωνεί. Τότε λέμε ότι μιλάει αντικειμενικά. Και στις δύο περιπτώσεις κάνουμε λάθος. Το θέμα δεν είναι αν ο άλλος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί μας, αλλά αν στηρίζει τη θέση του και τους ισχυρισμούς του σε λογικά επιχειρήματα και όχι σε εικασίες. Ο καθένας μπορεί να λέει ό, τι  θέλει, δεν μπορεί όμως να πείσει τον συνομιλητή του, αν τα λεγόμενά του βασίζονται σε αναπόδεικτες θεωρίες και μόνο. Άποψη χωρίς αποδείξεις και επιχειρήματα, είναι απλή δοξασία και δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή  από τον λογικό και σκεπτόμενο άνθρωπο.

    Όταν ο άλλος επιμένει σε κάτι, λέγοντας, ''μα το άκουσα που το έλεγαν'' ή ''έτσι γράφει αυτό το βιβλίο'' ή ''το λέει η παράδοση'', κ.λ.π., έχει μαύρα μεσάνυχτα για το θέμα για το οποίο συζητά, κι απλώς αναμασάει γνώμες, ρήσεις και εικασίες άλλων. Το συμπέρασμά μου είναι ότι με τέτοιους ανθρώπους δεν μπορείς να κάνεις διάλογο, καθώς και ότι τα λόγια σου συνήθως πάνε χαμένα. Ναι, λοιπόν, στην άποψη, αλλά άποψη με επιχειρήματα, με αποδείξεις, με ντοκουμέντα, και όχι λόγια του αέρα, απλώς και μόνο για να βρισκόμαστε σε κουβέντα.

ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΕΣ

    Οι τερατολογίες είναι μυθεύματα χωρίς αποδείξεις. Μία εξ αυτών είναι και αυτή περί ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, που αιωρείται κάπου στο στερέωμα του ουρανού. Πρόκειται για μια τόσο εξωφρενική θεωρία, διατυπωμένη μάλιστα κάποιες άλλες σκοταδιστικές εποχές, την οποίαν, κανονικά, ακόμα και ο πιο αφελής δεν θα έπρεπε να την πιστεύει. Εντούτοις, οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής μας παραμένουν προσκολλημένοι επάνω της και τρέχουν πίσω από τους εκπροσώπους αυτής της ''δύναμης'', αγνοώντας τα κελεύσματα της λογικής και τα επιχειρήματα των ερευνητών και των επιστημόνων. Γι' αυτούς, αρκεί το ότι το γράφει ένα βιβλίο, το οποίο βρίθει υπερβολών και αντιφάσεων. Προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που οδηγεί τους πιστούς να μην μπορούν να αποχωρισθούν τις δοξασίες των θρησκειών, έκανα μια σχετική συζήτηση με έναν φίλο μου, που ανήκει στην κατηγορία των ''χαλαρά'' πιστευόντων.

    ''Ξέρεις;'' του είπα, ''υπάρχει ένας πλανήτης σε κάποιον κοντινό μας γαλαξία, ο οποίος δεν είναι στρογγυλός, αλλά έχει σχήμα κύβου''.

    Με κοίταξε απορημένος και γέλασε ειρωνικά: ''Μα τι είναι αυτά που λες; Δεν το πιστεύω αυτό που ισχυρίζεσαι. Δεν το έχω ακούσει ποτέ. Φαντάζομαι ότι, βλέποντας το θέμα από επιστημονική σκοπιά, αποκλείεται να υπάρχει τέτοιος πλανήτης''.

    ''Και όμως υπάρχει'', επέμεινα εγώ.

    ''Ε, τότε απόδειξέ το'', νευρίασε εκείνος. ''Δεν θέλω να ακούω υπερβολές''.

    ''Α, ώστε έτσι, ε;'' ύψωσα τότε εγώ τη φωνή μου. ''Τώρα μου επικαλείσαι την επιστήμη και τις αποδείξεις, όταν όμως εγώ σου λέω να μου αποδείξεις την ύπαρξη του θεού, εσύ μου λες: Πίστευε και μη ερεύνα''.

     Τον είδα να αναψοκοκκινίζει και να μην ξέρει τι να πει. "Εντάξει, εντάξει'', τον καθησύχασα. ''Έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να σου αποδείξω ότι υπάρχει τέτοιος πλανήτης, ούτε και αμφιβάλλω για τις επιστημονικές θεωρίες, απορώ όμως γιατί εσύ επιμένεις να πιστεύεις σε  κάποιο όν, του οποίου η ύπαρξη δεν έχει αποδειχτεί και αμφισβητείται''.

    "Ε..., μα..., έτσι μας έμαθαν από μικρούς να πιστεύουμε. Νομίζεις ότι είναι εύκολο τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια κατήχησης, να αλλάξουμε πιστεύω;''

    ''Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και δύσκολο. Αφού αμφισβήτησες την ύπαρξη του τερατουργήματος που σου ανέφερα, επιχειρηματολογώντας μάλιστα περί επιστήμης και αποδείξεων, τότε γιατί δεν κάνεις το ίδιο και με τη θρησκεία;''

Η ΣΦΑΙΡΑ

                                                         Η  ΣΦΑΙΡΑ

  Οι ταραχές είχαν αρχίσει λίγες μέρες πριν. Την προηγούμενη νύχτα, δεν ήταν λίγοι οι νέοι άνθρωποι που είχαν χάσει τη ζωή τους, καταπλακωμένοι από τις ερπύστριες του τανκ που είχε εισβάλει μέσα στο πολυτεχνείο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Η χούντα είχε δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Εγώ, την αποφράδα εκείνη μέρα, είχα την ‘’έμπνευση’’ να πάω στην εργασία μου. Φτάνοντας εκεί, διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος. Οι περισσότεροι συνάδελφοι βρίσκονταν ήδη εκεί. Έξω γινόταν χαλασμός. Το κέντρο της Αθήνας θύμιζε εμπόλεμη ζώνη. Λίγο πριν το μεσημέρι, μας άφησαν να φύγουμε. Πώς θα πήγαινα όμως στο τέρμα Πατησίων; Για μετακίνηση με συγκοινωνία, ούτε λόγος γινόταν.  Εγκατέλειψα τα γραφεία της εταιρίας στο Κολωνάκι και, μέσω του Λυκαβηττού, έφτασα βαδίζοντας στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Προσπέρασα το Πεδίο του Άρεως και έπιασα την οδό Ι. Δροσοπούλου. Λίγο πιο κάτω, κοντοστάθηκα σε μια πάροδο για να δω ένα τανκ που περνούσε εκείνη την ώρα από την Πατησίων. Το σφύριγμα που άκουσα, μου ήταν γνωστό. Το θυμόμουν από το στρατό. Πάγωσα. Δεν το πίστευα ότι οι στρατιώτες έριχναν στο ψαχνό. Η σφαίρα χτύπησε μπροστά μου, εξοστρακίστηκε στην άσφαλτο και κατέληξε, ποιος ξέρει πού. Η συνειδητοποίηση ότι ο στρατός πυροβολούσε αδιακρίτως όποιον κυκλοφορούσε στους δρόμους, με ενεργοποίησε. Τραβήχτηκα στην άκρη και καλύφτηκα πίσω από ένα κτήριο. Ήταν μια σφαίρα τουφεκιού, η οποία ευτυχώς δεν με πέτυχε στο σώμα, με πέτυχε όμως στην ψυχή. Μια σφαίρα που δεν με σκότωσε, σκότωσε όμως τις σκουριασμένες ιδέες μου και τις δογματικές μου αντιλήψεις. Μια σφαίρα που μου ταρακούνησε την καρδιά, το μυαλό και τη συνείδηση. Μια σφαίρα που δεν βρήκε το στόχο της, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι άλλοι, εγώ όμως ήξερα ότι είχε πετύχει διάνα. Μεγαλωμένος μέσα σε ένα θρησκοληπτοχουντοβασιλικό περιβάλλον, είχα νουθετηθεί με ανόητες, ανούσιες, ανώφελες και βλαβερές δοξασίες. Είχα ποτιστεί μέχρι το μεδούλι με το δηλητήριο του φανατισμού. Βέβαια πάντοτε διατηρούσα τις αμφιβολίες μου για τα τεκταινόμενα, αυτές όμως βρίσκονταν σε κατάσταση χειμερίας νάρκης και περίμεναν κάποια άνοιξη για να αφυπνιστούν. Και η άνοιξη ήρθε καβάλα επάνω σε μια σφαίρα και με ξανάφερε στη ζωή.