ΧΙΜΑΙΡΑ

                Άνθρωπε, τι είναι η ζωή,

το έχεις ποτέ συλλογιστεί;

Η ζωή είναι το σήμερα, 

η ζωή είναι μια χίμαιρα.

Άνθρωπε μη ζητάς πολλά 

μέσα σε τούτο το ντουνιά.

 Ό, τι κι αν επιθυμήσεις,

δύσκολα θα τ' αποκτήσεις.

Η ζωή είναι αγάπη

η ζωή είναι ειρήνη,

η ζωή είναι καλοσύνη,

αλήθεια και δικαιοσύνη.

Κάνε πάντα το καλό

και ρίξ' το μέσα στο γιαλό,

κανέναν ποτέ μην αδικήσεις,

έτσι μόνο θα ευτυχήσεις.

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ

                                    ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

    Τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορούν προτροπές από διάφορα εκκλησιαστικά μπλογκς, για αναφορά και διαγραφή κάποιων φίλων από το φέισμπουκ, επειδή λέει προσβάλουν το Χριστό και την Παναγία. Μέχρι με αφορισμό έχουν απειλήσει κάποιους. Οι άνθρωποι αυτοί, καλώς ή κακώς, πιστεύουν κάπου, νομίζουν όμως ότι έχουν και το δικαίωμα να απαγορεύουν σε κάποιους άλλους να πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα δικά τους πιστεύω. Ξέχασαν ότι δεν ζούμε πλέον στον μεσαίωνα (αν και γι’ αυτό ορισμένες φορές αμφιβάλλω), κι ότι η γνώση για τον κόσμο, δεν αποτελεί αποκλειστικό τους προνόμιο. Κλείνουν τα μάτια στην πραγματική γνώση και αποφεύγουν να δουν κατάματα την αλήθεια, αυτό όμως βασικά είναι δικό τους πρόβλημα και δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω στη διαδικασία κατήχησής τους. Σε καμία όμως περίπτωση δεν δέχομαι τις μεθοδεύσεις τους, με το αιτιολογικό ότι δήθεν προσβάλλονται τα ‘’είδωλά’’ τους.

    Τα δικά μας ‘’είδωλα’’ (πραγματισμός, επιστήμη, επιχειρηματολογία, φιλοσοφία, κ.λ.π.), λεβέντες, τα προσβάλλετε συνεχώς εδώ και 1700 χρόνια, και μάλιστα, παλαιότερα, με έναν πολύ βίαιο, απάνθρωπο θα έλεγα, τρόπο. Δεχτείτε λοιπόν και την άλλη άποψη, κι αν νομίζετε ότι το δίκιο είναι με το μέρος σας, προσπαθήστε να μας πείσετε με επιχειρήματα και όχι με απειλές. Οι αφορισμοί και οι διαγραφές είναι αντιδράσεις  ηττοπάθειας, γιατί προφανώς καταλάβατε ότι πνέετε τα λοίσθια. Τα ψωμιά των ψευδεπίγραφων θεών σας είναι λιγοστά πλέον και οι άνευ λογικής απόψεις σας τείνουν να καταστούν γραφικές. Οι άνθρωποι του σήμερα μορφώνονται περισσότερο, η πρόσβασή τους στις πληροφορίες είναι άμεση και διαρκής, και το αποτέλεσμα είναι να αμφισβητούν τις παραδόσεις και να παύουν να ζουν με ψευδαισθήσεις. Αν λοιπόν καταλάβετε έγκαιρα ότι το τέλος μιας μακράς περιόδου σκοταδισμού είναι κοντά, θα σταματήσετε να μας απειλείτε με διαγραφές και αφορισμούς και θα επικεντρωθείτε στις προσευχές σας, ευχόμενοι ‘’να μας φωτίσει ο θεός’’.    

Ο ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΣ

    Ο Τιμολέων είχε αστείο παρουσιαστικό. Κοντόχοντρος με καραφλίτσα και με μεγάλη στρογγυλή μύτη, έμοιαζε περισσότερο με τον περιβόητο Σπίθα, παρά με επιστήμονα. Την όλη φαιδρή εικόνα του, συμπλήρωνε εκείνο το μόνιμα ατημέλητο και, κατά γενική ομολογία, εντελώς κακόγουστο ντύσιμό του. Το γνωμικό όμως που λέει ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωσή του. Όσο ακαλαίσθητη εμφάνιση είχε, τόσο χρυσός άνθρωπος και άριστος επιστήμονας ήταν. Είχε βέβαια αρκετές ιδιοτροπίες, ξέρει όμως κανείς κάποιον επιστήμονα που δεν έχει;

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Η πεποίθηση ότι δημιουργός του ανθρώπου είναι κάποιο υπερφυσικό, αόρατο ον, είναι ολότελα λανθασμένη. Στην πραγματικότητα, έχει συμβεί το εντελώς αντίθετο, όσο κι αν αυτό ακούγεται αιρετικό. Κάθε λογικός και νοήμων άνθρωπος, καταλαβαίνει ότι δεν δημιούργησε κάποιος θεός τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δημιούργησε το θεό. Η αχαλίνωτη φαντασία του ανθρώπου της Γης, τον ώθησε να πιστέψει στην ύπαρξη κάποιου ανώτερου όντος, επιθυμώντας βασικά να βρει το αντίδοτο στην ανασφάλεια και την υπαρξιακή του αγωνία. Στα πρώτα χρόνια της ιστορίας του, ο άνθρωπος νιώθοντας ασήμαντος, εντελώς αδύναμος και πολύ μόνος και, νιώθοντας δέος αντικρίζοντας το ουράνιο στερέωμα και τα άστρα, θέλησε κάπου να στηριχτεί. Όντας έρμαιο στις ακατανόητες και τρομερές δυνάμεις της φύσης, επινόησε μια φανταστική ανώτερη δύναμη, η οποία του πρόσφερε την αυταπάτη που χρειαζόταν για να πορευτεί στη ζωή του. Θεοποιώντας λοιπόν, μεταξύ άλλων, και τα στοιχεία της φύσης, βρήκε παράλληλα και την δικαιολογία που επιζητούσε, για επίρριψη πάνω τους των ευθυνών για τα λάθη που διέπραττε, αλλά και για τα δεινά που τον έβρισκαν. Το δυστύχημα γι' αυτόν ήταν η επινόηση του δογματισμού και της λατρείας, αυτού ή αυτών των όντων, από κάποιους επιτήδειους και η εκμετάλλευσή τους από τους ίδιους. Σε αυτό βοήθησε και η άρνηση του θνητού ανθρώπου να δεχτεί ότι είναι πεπερασμένος, κι έτσι του εμφύσησαν εντέχνως την ιδέα της αιώνιας μετά θάνατον ζωής, μεταβάλοντάς τον σε πιστό υποχείριό τους. Ο αδύναμος θνητός δέχτηκε με μεγάλη ανακούφιση την προοπτική της συνέχισης της μίζερης ζωής του και έκτοτε έγινε φανατικός οπαδός μιας ολότελα εξωφρενικής θεωρίας, μαθαίνοντας να ζει με αυταπάτες και ψευδαισθήσεις!  Αποτέλεσμα αυτής της νοσηρής αλληλεξάρτησης ήταν η εδραίωση των θρησκειών, προς όφελος των άπληστων εκπροσώπων της!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

    Νιώθοντας αγανάκτηση, θυμό, απόγνωση και απογοήτευση για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα, θεωρώ ότι μόνον η αποχή μου από τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, θα με απάλλασσε από τις ενοχές για πιθανή συμμετοχή μου σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου. Δεν ξέρω αν, με το να μην πάω να ψηφίσω, θα βοηθήσω να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, αλλά εγώ θα το κάνω. Γνωρίζοντας ότι, αν δεν συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, τίποτα δεν θα αλλάξει στο πολιτικό σκηνικό, θα απέχω συνειδητά από την ψηφοφορία και θα εξηγήσω το γιατί.

    Δεν θα ψηφίσω λοιπόν αν:
    1. Δεν τιμωρηθούν πρώτα οι ένοχοι για τις απάτες που έχουν κάνει.
    2. Δεν μας απαλλάξουν από την παρουσία τους οι εθνοσωτήρες.
    3. Δεν πάψουν όλοι αυτοί να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
    4. Δεν πάψουν να θεωρούν ότι η δημοκρατία κρατάει μόνο μια μέρα, την ημέρα των εκλογών.
    Το εκλογικό μου δικαίωμα θα το ασκήσω μόνον αν:
    1. Αρθεί η βουλευτική ασυλία.
    2, Μειωθούν οι αποδοχές των πολιτικών στο 1/3 των σημερινών.
    3. Μειωθούν οι έδρες στη Βουλή σε τουλάχιστο στις 150.
    4. Γίνει διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος.
    5. Αποσυρθούν οριστικά και αμετάκλητα τα ''τζάκια'' και εμφανιστούν νέοι, έντιμοι πολιτικοί.
    6. Γίνει κατάσχεση των περιουσιών όλων όσων συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι του δημοσίου.

    Το πολιτικό μας σύστημα νοσεί, κι αν υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει γι' αυτό, μάλλον αποτελεί  μέρος   αυτού του συστήματος. Όλοι οι πολιτικοί εξαγγέλουν διαφάνεια και κάθαρση, κανένας τους όμως δεν τολμά να προχωρήσει στην εξυγίανση του πολιτικού τοπίου, και οι λόγοι είναι γνωστοί σε όλους μας. Ό, τι έχει σχέση με το θίξιμο των συμφερόντων τους, παραγνωρίζεται συστηματικά και μετατίθεται χρονικά. Αν, λοιπόν, δεν τους υποχρεώσουμε εμείς να προβούν στις απαραίτητες για την ίαση θεραπείες, τότε να μην προσδοκούμε αλλαγή του πολιτικού συστήματος και, κατ' επέκταση, βελτίωση του καταβαραθρωμένου βιοτικού μας επιπέδου, επανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας και αναθέρμανση της ελπίδας μας για μια καλύτερη κοινωνία!